Oud & Nieuw 2024

De setting is de bovenste verdieping van een ruimteschip, brutaal geland op een open veld tussen de flats van Osdorp. Van buiten lijkt het gevaarte een nieuw soort rond. Het retro-futuristische interieur met oneindige doorgangen en parallelle werkelijkheden voelt als een experimenteel Guggenheim museum. 

Ruimtekostuums zweven in een zelfbedacht ritme over de dansvloer. Hielen, heupen en hoofden pulseren op vuige baslijnen van het post-apocalyptische DJ-trio. Verhuld in dikke mist vliegen glitterende astronauten, aaibare maankonijnen en neonverlichte vulkanen voorbij. We beminnen dit geheime zonnestelsel. Ieder op z’n eigen frequentie, volkomen harmonieus als geheel. 

De nacht voelt lichtjaren onderweg als de muziek plotseling dooft. De twee kapiteins spreken wijze woorden. Iets over geheime voorraden en onze missie naar geluk. Om ons vervolgens te leiden naar een platform bovenop het dak. 

Daar tellen we in omgekeerde volgorde. We proosten. We zoenen. En we staren met open mond naar het heelal, dat zich als een 3D theater vult met ontploffende sterren in een buitenaards experiment van kleuren en patronen.

Ik verbaas me hoeveel warmte ons compact legioen genereert op dit natgewaaide platform, wanneer het commandanten-duo aangeeft dat het moment bijna daar is. Trouw volgen we onze leiders, van de steile trap af, via een zijdeur terug het ruimteschip in, wetende dat zij weten wat wij nog niet weten. 

Binnen injecteert warme lucht onze lichamen direct met intergalactische energie. Terwijl de navigatielichten hallucinerend flitsen en de motoren opzwepend ronken, begint het de hele raket te trillen. Synthetische akkoorden stuwen de gemeenschappelijk geest naar ongekende hoogte. Handen vloeien in de lucht. Iedereen straalt. De kapiteins glunderen. Nu weten zij dat wij het ook weten. 

Het is tijd om op te stijgen.