Zweethut

Twaalf kletsnatte, poedelnaakte mannen in een pikkedonkere tent.

Hijgend zit ik met m’n knieën in de natte klei, vechtend tegen de allesoverheersende hitte. Zweet stroomt uit m’n poriën, liters tegelijk. Hoe voorzichtig ik de hete lucht ook inhaleer, m’n keel schroeit met elke teug. Neus en oorlellen staan in de fik, en de borrelende huid op m’n rug laat elk moment los.

Ceremonieleider Jeroen trommelt rustig door op z’n schapenvel. Kumbaweheeee-yo, kumbaweheeee-he. Vol overgave blèr ik de oerklanken met hem mee. De man heeft gelijk. Als ik zing, denk ik niet dat ik rooster als een kip aan het spit.

Een mix van salie en kaneel penetreert brutaal m’n gedachten. Ik zweef omhoog en zie mezelf zitten. De tent draait en schokt om mij eruit te schudden. Ik ben misselijk. Focus verdomme Vin, meezingen! Humbawee-hiiiii. Ik zie geen reet, maar het stemvolume verraadt dat er meer in dezelfde trance zitten.

Dan stopt de drum. Stilte. Terug op aarde. Ik kijk om me heen, zie alleen duisternis. Een plens water sist op de gloeiende stenen. En nog een. En de rest van de emmer. De hitte beukt me omver als een muur van vuur. Ik trek het niet meer. De luchtvochtigheid moet 100% zijn. Dit is niet gezond meer. Ik kook. Ik verschroei. Ik verkool. Zo diep mogelijk vouw ik mezelf naar voren. Op zoek naar koele grond. Kan ik nog een keer adem halen?

Ayo-humbache! De tent flapt open. Een chaos van zittende, hurkende en liggende contouren. Als de dromerige mist optrekt, kijkt Jeroen ons een voor een aan. Met zijn trotse blik erkent hij dat wij, zijn broeders voor vandaag, door een diep dal zijn gegaan. Nooit voelde ik me zo ongemakkelijk en veilig tegelijk.

Ik wil opstaan, klaar om deze duivelse tent te verlaten, als hij onze reis vervolgt met z’n aardse stem: “De eerste rituele zuivering van vandaag bestaat uit vier windrichtingen. Dit was het oosten.” Een hooivork steekt de tent in met een nieuwe lading hete stenen. Een volle emmer water rukt aan. Ik plant m’n knieën stevig in de natte klei. Dit wordt een pittige dag.

Zweethut | Vintext